Van scootmobiel naar wandelvierdaagse
Met 20 fysiotherapeuten in ons team, hebben we veel mooie en bijzondere verhalen. Sommige van deze verhalen zijn het vertellen meer dan waard. Het verhaal van Ien is een van de vele successen die we binnen de praktijk hebben geboekt. Onlangs had ik het voorrecht om Ien over haar ervaring met Doornbos te interviewen.
Ien (60) vertelt mij dat ze een progressieve scoliose had. Voor de artsen was het geen vraag óf ze geopereerd moest worden, maar wanneer. De artsen waren namelijk bang voor een dwarslaesie. De operatie vond nu tien jaar geleden plaats. Ien: “Helaas ben ik uit die operatie gekomen met een incomplete dwarslaesie. Het heeft voor mij geen meerwaarde om te weten of er een fout is gemaakt tijdens de operatie, dat doet niets af aan de uitkomst. Wat er nu nog wél kan en waar de grens ligt, dat heeft wel meerwaarde.”
Het eerste halfjaar heeft Ien in het revalidatiecentrum gerevalideerd om weer opnieuw te leren lopen en ging ze in stapjes vooruit. “Helaas lag de focus met name op acceptatie en leren leven met de beperkingen. Ik kon niet accepteren dat dit het was.” Na de revalidatie is Ien verdergegaan in een particuliere fysiotherapiepraktijk in Breda. Ook hier lag de focus van de behandeling op onderhoud en behouden van wat kan. “Toen we naar Terheijden verhuisden, ben ik op zoek gegaan naar een praktijk in de buurt waar ze dry needling aanboden, omdat dit ter pijndemping goed werkte.”
Ze kwam bij onze locatie Schepenhof in Terheijden terecht bij onze fysiotherapeut Annelies Bax. Annelies vertelt: “Toen Ien vertelde hoe ze dry needling bij haar hadden gedaan, vond ik dat gezien haar geschiedenis en operatie te riskant. Ik had ook sterk het idee dat er meer uit te halen viel om te kijken waar de lat ligt in plaats van te onderhouden wat ze kon.” Toen Ien bij ons begon, kon ze 700 meter lopen met rollator en was ze afhankelijk van een scootmobiel om de deur uit te gaan. Nu staat de rollator in de kast en is de scootmobiel verkocht. Onlangs liep ze mee in Terheijden met een wandelvierdaagse waarbij ze 10 kilometer per dag liep. “Ik kom soms mensen tegen die zeggen: ‘jij liep toch met een oranje rollator?’ Dat is wel leuk om te horen.”
Ien: “Voor de corona-tijd liep ik meerdere keren per week tien kilometer. De corona periode was erg moeilijk voor me. Ik miste de uitdaging in de oefeningen die Annelies me kan bieden.” Ze merkte in de lockdown periode dat de klachten toenamen, ondanks het consequent doen van oefeningen. Gelukkig heeft ze snel weer haar oude niveau te pakken.
De afgelopen drie jaar heeft de behandeling vooral bestaan uit oefeningen ter versterking van de rug, benen en heupen, in combinatie met coördinatietraining en core-stability. Samen met Annelies zoeken ze elke behandeling weer de uitdaging op om weer kleine stapjes vooruit te zetten. Ien: “Zonder jou was ik nooit zo ver gekomen, we hebben het samen gedaan! Ik heb het altijd als een goede samenwerking ervaren. Doordat ik zelfstandig kan lopen, is mijn sociale omgeving een stuk groter geworden. Daar zit de grootste winst!”